serseri gezegen sevişgenliği

'bir gün tüm gücümle aşık olacağım'*

. daha fazla susamazdım ve çiçeklere su verdim.
cezalandırmak işe yaramayan bir yoldu, iyi öğretilmiş. belli dönem çocuklarının ortak küme alanı gibi bildiği. a kümesi kapsar b kümesi. unutulmayan bazı cümleler. sesler. 
nazan öncel dinliyorum, siyah beyaz şarkılarını. yeni bir yolu hiç tasarlamayarak kalabalığa döküleceğiz.
sansa, temiz olmalarına inat üzerlerinde uyuyor çamaşırların. süt ise, kütüphanenin en tepesinde. akşam olduğundan mı nedir bir havasızlık gelip çullanıyor üzerime. 

kunduram sandukam zembilim.**

seni hiç düşünmüyorum.
sadece rüyalarım.

-geceler kara tren.**

kendi içinde çelişen her şey kadar ironik içim.

mezun oldum. anlamadan yeni öğrencilik için bir telaş başladı. ve belki başka şehir. ankara.

-gitme kal bu şehirde.**
-gidelim buralardan.**
-bu havada gidilmez.**

sanki hepsi biraz ankara için. 


?

yığılan kuram kitapları arasında bolca didem madak okuyorum. ve canım ne isterse. gök çok güzelse turgut'a sarıyorum. karanfilse aklımdan geçen, ve eylülse, belki ağustos, parklar ve otel odalarıysa; ille edip, böylece kalmıyorum, gecenin en tenha saatlerinde cemal'le dolaşıyorum yatak döşek, ve muhakkak nazım'la buluyorum yolumu... misafirim de çok oluyor, saymakla bitmez...

kırkyedi bölüm izledim, dinledim. yusuf.ali.ömer. öyle ki havva anaya sarılmak istedim. üst kata kiracı olmak. masalsı. baktım. baktım. baktım.

şair fotoğrafları.sephia.

aynalı kabuslar belki.

temmuz.

saatimi ve yüzüğümü asla çıkarmıyorum, bir kışa hazırlık olsun diye.*** tarih gibi. ali'nin örme atkısı.

ay mı yıl mı belli değil, geçen.

şimdi yeni bir dil öğrenmeye çalışıyorum, sanki bunu bilirmiş gibi. en çok sözlüklerle zaman geçirmeyi seviyorum.

mutsuzluğu ve çeşitlerini anlatan 72 kelime var arapça.

bakalım ingilizce ile nasıl geçecek yolumuz.

basma şalvar yazı'm.

gitmenin güzellikleri. 

-seni bugün görmem lazım.**

can yücel' e düşen yolun bi başka güzelliği. ille şarap!

e ille aşk.






*yeditepe istanbul dizisi, 8. bölüm, 41. dakika, yusuf
**nazan öncel şarkılarından bazıları :)
***bilirim bir kışa hazırlanmayı, turgut uyar

''aklımın bir köşesinde gitmek var''

ensemde bir yol lavanta.

çok eksiğim, ama hala toparlamaya çalışıyorum, fark ediyorum kızıyorum kendime, bırakamıyorum. izin veremiyorum. oysa bunun bir önemi yok, sadece beni eksiltiyor, çoğaltıyor yer yer. ama bana ediyor, ne ederse.
sevme biçimimde kendime çıkan yokuşlarım var gibi.
eksik ve cahil.

'aklımın bir köşesinde gitmek var' demişim bir vakit.menekşeli.gözlüklü.

şimdi vakit.

az kala. 

beklemenin tükettiği yerlerimden, tutunmaya çalışıyorum, hiç bırakılmamışım gibi.

senden gitmiyorum kül'kardeşim. acımdan yürüme.

elbet senin izliğin bu biçim durmak, ama, eksik bırakma. bunca.

ve gidişimde bile bırakamayışımı görüyorum. ve bu beni çok yoruyor! bundan giderken bunun içinde kalmak. boğulmak. giden ben iken, bırakamayanda benim. açmadığın her telefonda bir kere daha anlıyorum. 

kül'sün. haziranda gelenimsin. unutmam. bilirsin.

ve yol.

bir hazirandan bir hazirana. ömrümün 7 yılı tükenmişken, daha çok sevmek için, ilk defa belki de bu kadar aşık, gidiyorum. ağaçların memleketine. gidemediğim. hiç bir türkünün yetmediği. boğazımda kalan koca bir düğümle, dönüşsüz bir biletle, sadece yol'a düşüyorum. biraz vedalı. çünki bunca yürüme, yol alma, ömürden. 
ve elbet her şey başka olacak. biten ve devam eden.

sabır. eksikliğim. izinsizliğim. yol öğretir diyorum. inanıyorum. 


bulutlardan yüksekte olduğum bir sabah, olursa elbet yaşamın devamlılığı benim için, çok içten dileyeceğim seni. duymak için.

ne yazsam olmayacak. 

haziran diye,
aşk diye, 
kül diye.
nar.

sadece yol.

iz'liğim. 
''tutamak'' 
sözcükler anlamlı sadece.

ve bu bir yol alma. yürüme. gitmek bile değil. arkama bakmadan gidemiyorum. 

daha.

''Yerinden huzursuz olan kişi, yola düşer

-yeni bir yer bulmak için olmasa bile,

biraz yürümek, yol almak için...''*

ve daha mavi...

*oruç aruoba, yürüme/ yer, yön, yol / gidiş

'tahta kaşık, hep daha güzel'

hepimiz için en güzelini diliyorum, sadece kelimeleri yanyana dizebiliyorum şuanda.şarkıyı sabahtan beri dinliyorum. kuzguncuk yolunda nur'a dinlettim. iyiyim. kimsenin hâli kimseden sorulmayacak kadar biadlıktır kendine. biraz sonra hiç uyuma umudum olmadan uzanacağım. bu odanın en güzel tarafı, ben tarihi çok eksik.
yolda yürürken hep düşündüm. 
bir gün sevilmeye layık gördüğümde kendimi, belki yarın sabah, çok sevileceğim, ve bu aslında önemli olmayacak. ben yine çok sevmenin peşinde olacağım. 
masallara, efsunlara, çıkmaz sokaklara ve ağaçlara elbet çok inanacağım.
ve sormayacağım adres.
aşkla bakacağım her köşe başına, ve iyi ki diyeceğim. iyi ki.
kendime kızmıyorum, bilirmiş gibi hallerim yüzünden. 
önce iz'ler kaybolsun. ten ve iz. ah Breton.
sonra yine unutmayacağım. 
'babamız bizi sevmedi'
artık herkes gider.
lanet değil ya bu, elbet aşkla yürüyeceğim bir yolu, yalnız olduğumu bilmeden.
amerika mesafe değil sadece. veda. kaç yıl oldu saymıyorum, Devrim'in ardından.
kabulleniyorum.

kimsenin hayalinde gözüm yoktu ama, hep eksik kaldım. geçmişi hep özleten bir yanım oldu. mektup yazmasaydım, belki. ama verilmemiş onca mektup varken, ben böyleyim.

rakı hala sana özel. ve bana. biz  yok. belki size?

ima sevmiyorum ama, mürekkebin günahı olmaz.

ilhan berk, ölmüş gibi, hepsini raftan kaldıracağım bir süre.

ve bugün, bir kabus gibi, yine pazar.

ve ben yarın çok aşık olacağım. 
inanan bir çocuk gibi.
çok sarhoş. 
darmadağın.
nar gibi.

naylon masa örtüsü

haziran bereketi diyeceğim tutuyor, dilim varmıyor.
şırnak'tan soma'yı çıkarınca bir ülke kayboluyor. yitiyor. insansız vicdansızlaşıyor. acılarımız ortak olduğunda korkuyorum. aynı değil. yüreğimizde aynı olmayan bir yer var. birileri mesafeler arttıkça daha iyi nefes alıyor. ben azalıyorum.
az olan taraftayız.
ve öyle bir yerdeyim ki, bilim cehaletle yarışıyor.
bir bira daha.

evde bu kadar içmem aslında.
ama bu gece sekizi ona yuvarlarım gibi.
yürüdüm. 
çok.
iki insan arası mesafeyi erişemedim. ama çok yürüdüm. çok çay. çok tütün. şimdi çok bira.
iş gidip gelirken toplu taşıma aracı kullandığım dönem (vapur değil) sadece bu şarkıyla dayanabiliyordum. bir de ahmet kaya'lar. ama o beni yarı yolda bırakıyordu. hiç unutmam, ağlayarak inmiştim, en az  sekiz on durak önce.

suyun altına giriyorum. hava boğdu beni. 

okuduklarım yetmiyor. kafam çok dağılıyor. yola ben mi çıktım sahi?

bu sabah 04:44 te uyandım. tam mavilik başlangıcında. izledim. içime işledi. açtım, uçuşan etekler'i bir daha okudum. sonra gülten akın. sardı beni. ilhan berk'e içim yetmedi. sızmışım. öylece. uyumak değil. mavi sarhoşluğu. rakı beyazının beyazsızlığı gibi. 

ağıt.

bir bira daha.

içim sığmıyor hiçbir yere.

naylon masa örtüleri gibi. babanneme gitmedim. gitmedikçe büyüdü içimde. pencere önünde fesleğen. notos'un son sayısında okuduğum (ki tomris uyara ithafen yazılmış olması içimi daha bir dürttü) yalçın tosun öyküsü geldi aklıma. su veremedim, korkudan.

korkuyorum.

kendimi karanlığa bıraktım bir süre. durmak için. mektuplar. hala bende olanlar var. defterden kopmamış. kolumdan saatimi çıkarmaya yelteniyorum, ağlama tutuyor. sanki bir sabah annem işe gidiyor gibi içim.

küçük.

fotoğraf çekmeyi özledim. bu gitmek demek. tarlalarca.

apartman aralarında insanlar sürekli ölüyor bence. atmak bir eylem değil. susuyoruz. tıkılmışça yaşıyoruz. duyulmasın, görülmesin diye diye. hiçbir hayvana benzetemem aşağılık halimi.
bankalardan gelen mailler, mesajlar ekranı aydınlık tutuyor sürekli.

bira bitti.

çıkmaz sokak şaşkınlığı

'dağınıklığım, saçlarına benziyor.'

diye yazmışım bir yere. daha neler yazmışım, söylemek olmaz. sanki bir örtüyle kaplanmış gibi dünya. her şey aynılaşmış.korktum. sabaha karşı yaklaşan zamanın maviliği.yansıyan bir gözlük camından gördüm.gösteremedim sana. gözlerine daha uzun bakamazdım. orada. oracıkta. ağaçlar vardı.

''geyikli gecenin arkası ağaç''*

midem yanıyor. reflü hatırlatması. hoşlanmıyorum. kendime kahve demledim. her zaman ki gibi su birde. çok yorgun olduğumda iyice uyuyamıyorum. erkenden uyandım. yaşadığım rûyadan sonra, uykum çok sakindi. bazan durmaya ihtiyaç duyuyorum. anlamak için. 

artık şu taşınma olsa. yerimi bellesem. bu arafta olma hissi. sokağa döküyor beni. sonra kalablıktan boğuluyorum. gitmeler hatırlatıyor kendini. usul usul mevsimi. ah.

bütün cümlelerim eksik kaldı.

ama daha fazlasını söyleyemezdim.
önceki gün dolma kalem baktığımı, seni ağaca benzettiğimi ve defterlere öyle çizdiğimi, bulutları ve maviyi anlatamazdım.

sabah uzunca okudum. bir sayfayı. 

yağmurun yağmasını bekliyorum, sardunyalara su vericem. yeni evin balkonu yok. oysa bahçelere uzattığım saçlarımda biriktiyordum sana söyleyeceklerimi. ille gitmek.

çamaşır yıkayacağım bugün. gri. 

hep bu kadar bekler misin?

''ortaçağ tenim.''**

sözlüğün en uzun cümlesi. hangi yangın daha büyük bilmiyorum.

sansa ve süt gelip sırayla sevdirdiler kendilerini, sevdiler beni. ritüel gibi.

kimsenin umrunda olmayan bir ağacın altında oturmak istiyorum. kuzguncuktaki ağaçları kesiyorlarmış. canım kuzguncuk.

keşke ada'ya gitseydim bugün.
nefret ediyorum keşke demekten. nefret etmektende.(somurtkan şirin gibi oldum) biraz yürümek iyi gelir. içimde bir utanma var. bilmiyorum. kendime kuramadığım onca cümle varken. en güzeli susmak. bakmak. iz.lemek. öyle ya, 

''bakmak aşktır''***

ev nasıl dağılmış. böyleyken oturmak istemiyorum. ama dışarı çıkıcam. bu saate kadar tütün içmedim.
biraz havaya, bir ağaca sarılmaya, yürümeye, bir şiire bakmaya, ve yazmaya ihtiyacım var. ibrahim abinin kahvesiyle içicem.

eylül.

gözlerini unutmaktan neden korktuğumu, görünce  o kadar yakından, anladım. bildim. iz buldum. unut(a)mam.

suret esk
              . 
               iz
                  .
                   i 









* turgut uyar, geyikli gece
**, *** ilhan berk

'pazar çaresizliği'

sabah.

bildiğin sabah.

sana uyanılmış bir sabah belli ki.

elim ayağım tutmuyor sanki.öğrendiğim bütün hayat temrinlerinde çuvallıyorum. sorular hep biraz havada.

kadıköy' de bir sokakta uyanıyorum. sadece bir sabah.adı yok.

aklımın bir köşesinde gitmek var. telefonum çalıyor, her seferinde daha ısrarcı. varlığını sık sık yoksayıyorum.

okunmadan tozu artan kitaplarımdan birine dokunuyorum.

şaşırıyorum.

seni sevmek ne uzunmuş.

aklımla kalbim arasında ki duygusallaşmayı bölerek;

hızla uzaklaşıyorum.

bir oda. bir adam. çok anı.

bugün yeni bir kitap almalı, hatırası tanıdık olmayan.

çok satanlar reyonundan belki?

yürüyorum.

telefonda biriken siparişlere yenilerini ekliyorum.

kasap, peynirci, kahveci derken; kalabalıktan uzak, yalnız bir menekşe ediniyorum.

'niyetim'; ziyareti süslemek.

'kısmet' olmuyor.

ne demekse?

senden sonra böyle oldum biraz.

gözlüklü adamlara çok güveniyorum.

bahanesiyle aşındırdığım kapılar. kırılmamayı öğrendiğim dostluklar. her gün yenisi eklenen eksiklikler.

babamı özlüyorum. abimi de. ölümün bir -yaşambiçimi- olmadığını kim söyleyebilir.

menekşeyi, usulca çeşitli tezgahlara bırakıyorum, alıyorum. o artık yol arkadaşım. ziyaret saatini aşmış bir günün içinde, hala değişmeyen yerlerimle; onu biad ediyorum.

yalnızlığımla bir kahkaha patlatıyor egom!

akşam rakı ısmarlayacağım menekşeme. öyle sözleşiyoruz.

üstelik iletişimsizlik çağından kalma bir güvenle.

ve ekliyorum, 'menekşe gözler hülyalı' şarkısını çalmayacağım akşam. dokunuyormuş.

benim afrikam, bir menekşe.

(teşekkür ediyorum içimden, esnafa.)

çayı taze tutan adamların vicdanı vardır diyorum.

yineliyorum.

Bir çay daha!

30 mart 2014/ pazar