15.11.14

-ten.hâ'dam-

Kahverengi. Nedeni köklerdi. İçinde yer alan kızıllık, bunca ton, geçmiş, sarıya dönüşü. Keskinsizliği. Anlıyordum, ve yalnızlığım yeni başlıyordu. Kavruk ten sevdası, hazin bir aşk öyküsüydü yalnızca. Sonsuz. Kahverengi.

Her şey yapraklarla ilintiliydi ve toprağa dönüşmek amansızcaydı. Baba!
En eski hatıram.

Şaraba eğiliyorum. Tin çok uzakta. İç'im. Uzak. Anılar uzak. Sabah. Çünki anılar sabah gelen. Beklenmeyen. Ân'ım olsana, her. 

Bulanıklığım.
Tin'imde akrep sürüleri.
hilmi yavuz'dan kalma betimleme.

Annemi  bekliyorum.
Babama benziyorum.
Bütün aşık olmalarımla dökülüyorum.

Tökezliyorum. Merdiven çıkışlarında ve köşebaşlarında. Tekrar ve tekrar.



                Sonra bir gün gözüm taştı
                 Kül'ün ardından
                  Bulanık
                    Apartman boşluğunda görülmüş
                      Eksik rûya'm


Vakit erken.
dişlerimi sıktığımı farkediyorum. Demek epeydir burada değilim.

Suretimde sabaha karşıdan bir iz. Ağrı.
Okuduklarım geçmişlerim'''izi dokuyor. Yara. Anlatsam, bilirsin.

Tırnaklarını kesmeleri merakım, anne eksikliği adamların.

Saçlarımı tarama çekingenliğimde ki babasızlığım gibi.

Dünya ağrısı, ten'im.

Neşet Ertaş dinlemek istiyorum. Ruhuma ağıt. 
Karnım sancıyor, aşktan ve geceden.

Sev beni.