17.7.15

muhtelif iç çekişleri toplamı : ah!

bir varmış bir yokmuş.
o kadar.
mış.

zaman geçermiş. insan yaş aldıkça, zaman geçtikçe, hareketlendikçe gezegenler, yıldızlar, ne olduklarını bilmediklerimiz ...ve yalnızlık tüm tortularıyla oturdukça üzerimize en kalabalık zamanlarımızda.
özlemek bir mevsim! 

bugün bayram. banane! 
günselinin dediği gibi, bunu kutlayanlar bir kaç ay sonra kurban kesecekler.

hâlâ aklımın bir köşesi gitmelerde. ama insan gidemedikçe kalamayışını süslüyor. bende öyle yaptım. köklenirmişim gibi bir oda açtım. 'muhtelif mekân' kahve içiyorum, insanlarla tanışıyorum, beraber öğrenme hâli. sonra akşam geliyor. akşam, omuzları hafif çökmüş ceketli zayıf bir adam. 

bu bayram gidecek hiç bir yerim kalmadı. artık yalan söylemiyorum. bayramcılık oynamıyorum. zaten tiyatro yapmayı da bıraktım. şimdilik. 

meze yapıyorum. salata yapıyorum. sebzeler vicdanlı. kedileri, karıncaları, kuşları ve köpekleri besliyorum. örümcek ve karafatmaları öldürmüyorum. 

insan en güzel kendini öldürüyor galiba. kim bilir.

akşamlar yorgun, kepenk arkalarında rakı içmeli akşamlar.

ormanlarda yürüsek serin yazlarda. sevdasız kalmak mı serinletir bilinmez ama su kenarları iyi. suya yakınlık telafi edici. su balığı. yaşayan her şeye hasretim çürüyen içimden geçiyor. ölü toprakları havalanmayan biriktikçe! ölüleri arttıkça ölmüyor mu insan? 

bugün bayram. sokaktan geçen bilhassa dantelli çorap giydirilmemiş, anne değil sokak kokan çocuklara çikolata tutacağım. bez mendillerden bulabilseydim onlardan da verecektim. 

bayram dediğin anne telâşı. babası eksik bayramın.


iyi bayramlar!